اتریوم 2.0 چیست؟

منبع: Adobe Stock.

امروزه به هر کجا که نگاه کنید، یک “قاتل اتریوم” وجود دارد.  گاهی اوقات، به نظر می رسد که شوالیه های پروتکل هر ماه با زره های کاملاً رمزگذاری شده ظاهر می شوند تا اژدهای فضای مجازی به نام اتریوم را بکشند.  کسانی که معتقدند سلطنت اتریوم با کارمزد بالای گس، تراکنش های پایین در ثانیه و ویژگی های انقلابی پروتکل بلاک چین های جدید به پایان می رسد.

 در حالی که مطمئناً ممکن است اتریوم آینده بلاک چین برای ایجاد برنامه های غیرمتمرکز (dapps) نباشد، هزاران پروژه قبلاً بر روی بلاک چین اتریوم ساخته شده است.  از بزرگترین صرافی های غیرمتمرکز یونی سواپ( Uniswap) تا بزرگترین بازار توکن های غیر قابل تعویض (NFT) در صرافی(OpenSea)، جامعه اتریوم با سرعت زیادی در حال رشد است.

علت این که بسیاری بر این باورند که پروژه اتریوم به اوج جدیدی خواهد رسید، ارتقای مورد انتظار اتریوم سرنیتی است که با نام اتریوم 2.0 نیز شناخته می شود.  این نسخه که قرار است در سال 2022 منتشر شود، طرفداران اتریوم را امیدوار کرده است که در کاهش همه مشکلات فعلی اتریوم موفق باشد.  تاریخ انتشار در سال 2022، طرفداران اتریوم را نیز نگران کرده است که دیگر پروژه‌های بلاک چین در این مدت به نتیجه برسد.

 تنها زمان نشان خواهد داد که آیا اولین مزیت محرک اتریوم به جایگاه ثابت خود به عنوان دومین ارز دیجیتال برتر جهان (که با ارزش بازار اندازه گیری می شود) ادامه خواهد داد.  تا آن زمان، اجازه دهید نگاهی کوتاه به وعده‌های اتریوم ۲.۰ بیاندازیم.

اتریوم 2.0 چیست؟

اتریوم سرنیتی یا اتریوم 2.0 یک ارز دیجیتال جایگزین نیست.  بهتر است اتریوم 2.0 را به عنوان ارتقاء شبکه اتریوم در نظر بگیرید. این ارتقا سعی می کند بسیاری از مسائل کلیدی بلاک چین مانند مقیاس پذیری، قابلیت استفاده و پایداری را برطرف کند. اگرچه اتریوم امسال به سطوح بی‌سابقه‌ای از ارزش‌گذاری بازار رسیده است، اما پروژه‌های محبوبی مانند کاردانو(ADA)، زیلیکا(ZIL)، سولانا (SOL), الگوراند(ALGO) و…می‌توانند موقعیت اتریوم را به عنوان دومین ارز دیجیتال بزرگ در صورتی که بسیاری از مشکلات آن را حل نکند، به طور بالقوه تهدید کنند.

 جای تعجب نیست که پروتکل‌های جدیدتر دارای تراکنش‌های بالاتر در ثانیه، راه‌حل‌های مقیاس‌پذیری بهتر و هزینه‌های کمتر شبکه هستند که باعث شکست بانک نمی‌شوند.  فناوری جدیدتر اغلب نسبت به فناوری قدیمی‌تر مزیت دارد، زیرا سال‌ها توسعه در تقویت زنجیره‌های بلوکی اتفاق می‌افتد، بنابراین برای ادامه فناوری‌های قدیمی‌تر به ارتقاء نیاز است.  اتریوم نیز از این امر مستثنی نیست.

قابلیت استفاده

اتریوم، در وضعیت فعلی که به‌روزرسانی نشده است، با کارمزدهای هنگفتی مواجه شده است که به آن کارمزد گس می‌گویند.  هزینه های گس به منظور تامین انرژی مورد نیاز برای اعتبارسنجی و انجام تراکنش ها در بلاک چین اتریوم پرداخت می شود.  این کارمزدهای بالا زمانی اتفاق می‌افتد که شبکه مشغول پردازش هزاران تراکنش است.  حتی هزینه انجام یک تراکنش ساده در برنامه های غیرمتمرکز می تواند در روزهای شلوغ بیش از 200 دلار باشد.  برای نهنگ‌هایی که میلیون‌ها دلار اتریوم دارند تا با برنامه‌های مالی غیرمتمرکز (DeFi) بازی کنند، ممکن است این بازی کودکانه به نظر برسد.  با این حال، برای یک فرد عادی که در یک شغل معمولی کار می کند، صرف بیش از 200 دلار برای انتقال یک توکن غیر مثلی(NFT) هیولای دیجیتالی زیبا در یک بازی ویدیویی خوشایند نیست.

 این موضوع شرکت در برنامه‌های اتریوم مانند تجارت رمز ارز در صرافی غیرمتمرکز یونی سوآپ یا خرید یک گربه دیجیتال در( CryptoKitties) را برای کاربران عادی دشوار کرده است.

در نهایت قابلیت استفاده از بلاک چین ضربه خواهد خورد، زیرا مانع ورود برای افراد عادی است.

مقیاس پذیری

بیایید تصور کنیم که این کارمزدهای گس در واقع به اندازه کافی پایین هستند تا کاربر معمولی کریپتو در هنگام انجام تراکنش ها مردد نشود، مثلا 0.25 دلار در هر تراکنش بپردازد به جای 80 برابر(یعنی با 200 دلار).

حتی با این کار، اتریوم فقط می تواند  از هم اکنون 15 تراکنش در ثانیه (tps) را پردازش کنید.  در مقایسه، Visa حدود 1700 tps را انجام می دهد که بیش از صد برابر نسخه غیر ارتقا یافته اتریوم است.

 اگرچه سرعت تراکنش اتریوم سه برابر بیشتر از 5 تراکنش بیت کوین است، اما اگر قرار است برنامه های غیرمتمرکز معمول باشند، حداقل باید به سرعت ابزارهای مالی سنتی مانند ویزا نزدیک شوند.  تصور اینکه اتریوم به اندازه موسسات مالی سنتی مقیاس پذیر باشد، زمانی که سرعت تراکنش این اندازه کم است، سخت خواهد بود.

 مسلماً، استفاده از فناوری بلاک چین بسیار سریعتر از پاسخگویی به سوالات «مشتریان خود را بشناسید» و سایر حلقه‌های بانکی است. در کریپتو، شما فقط آدرس کیف پول خود را وارد کرده و دریافت خواهید کرد.  حتی بیت‌کوین، قدیمی‌ترین ارز دیجیتال، بدون حلقه‌ها به سرعت متصل می‌شود.  با این حال، هنگامی که راه‌حل‌های مقیاس‌پذیری به وجود آمد، دلایل بیشتری برای روی آوردن به دنیای غیرمتمرکز برای نیازهای مالی وجود خواهد داشت.

پایداری

مکانیسم‌های اجماع اثبات کار به دلیل تأثیرات زیست‌محیطی توسط رسانه‌ها به‌عنوان ناپایدار مورد حمله قرار گرفته‌اند، حتی با وجود اینکه ثابت شده است که ارزهای دیجیتال تأثیر زیست‌محیطی در مقیاس بزرگی را که رسانه‌ها ادعا می‌کنند ندارند.  با این حال، هر چیزی که به ایجاد یک اکوسیستم پایدار تر و غیرمتمرکز کمک کند، مورد استقبال بسیاری قرار خواهد گرفت. مکانیسم اثبات سهام این راه حل را با اجرای گره های اعتبارسنجی به جای استخراج ارائه می دهد.  از آنجایی که برای استخراج بلوک‌ها در مکانیسم اثبات کار به ورودی الکتریکی بسیار زیادی نیاز است، اجرای گره‌های اعتبارسنجی برای اعتبارسنجی بلوک‌ها باعث صرفه‌جویی در مصرف انرژی می‌شود و پایداری را به واقعیت تبدیل می‌کند.

سرنیتی یا اتریوم2.0 در صورت موفقیت، قابلیت استفاده، مقیاس پذیری و پایداری را برای کاربران در سراسر جهان خواهد داشت. این کار اجرای برنامه‌های سیستم مالی غیرمتمرکز(DeFi) مانند آوه( Aave)  وکامپاند( Compound) را آسان‌تر می‌کند.  اگر ابزارهای مالی غیر متمرکز برای انجام یک تراکنش به 100 دلار نیاز داشته باشند، بسیاری به پروتکل های غیرمتمرکز به عنوان جایگزینی برای تامین مالی اصلی باور نخواهند کرد.  همچنین، اگر برای فروش یک قطعه ملک دیجیتال یا اثر هنری به این مقدار نیاز باشد، در مورد استفاده گسترده از آن همه  تعجب می‌کنیم.

 امیدواریم که اتریوم 2.0 به همه این نگرانی‌ها پایان دهد و به پایگاه کاربری گسترده‌اش در سراسر جهان اجازه دهد تا به کار خود ادامه دهد.

راه حل های اتریوم 2.0

گفته می شود که اتریوم 2.0 راه حل های بلاک چین نسل بعدی برای این مشکلات دارد.  مقیاس پذیری با استفاده از یک مکانیسم اجماع جایگزین، یا راهی که در آن رایانه های موجود در یک شبکه می توانند با یکدیگر توافق داشته باشند، حل خواهد شد.  اگر قرار است رایانه‌های سراسر جهان از اتریوم استفاده کنند، پس به راهی برای کار کردن با هم نیاز دارند.  مکانیسم اجماع فعلی برای اتریوم اثبات کار یا Proof-of-Work است که از استخراج به منظور اعتبارسنجی بلوک ها یا مجموعه داده ها استفاده می کند.  اینها اغلب با مشکلاتی همراه هستند که اثبات سهام یا Proof-of-Stake سعی در حل آنها دارد.

اثبات سهام چگونه کار می کند؟

به جای استخراج، که نیاز به ورودی الکتریکی وسیعی دارد، اثبات سهام از چیزهایی استفاده می‌کند که گره‌های اعتبارسنجی نامیده می‌شوند تا شبکه را ایمن کنند.  گره‌های اعتبارسنجی جایگزین‌های ماینینگ هستند که در آن کاربران یک گره را برای یک اتریوم راه‌اندازی می‌کنند.  این گره‌ها یا رایانه‌هایی که شبکه را پردازش می‌کنند، به‌طور تصادفی برای ایجاد بلوک‌ها انتخاب می‌شوند.  بلوک ها فایل های رمزنگاری هستند که داده ها در آنها ثبت می شود، یک دفتر کل دیجیتال در رمزنگاری.

 در ماینینگ سنتی، برای استخراج موثر بلوک‌های اتریوم و دیگر ارزهای دیجیتال قدیمی، باید منابع باورنکردنی داشته باشید.  به این ترتیب، به شدت به نفع کسانی است که دارای منابع هستند. با قرار دادن اتریوم و اجرای گره های اعتبارسنجی، تنها چیزی که نیاز دارید یک کامپیوتر مناسب با یک CPU یا GPU خوب است، نه یک دستگاه استخراج که هزاران دلار هزینه دارد.  گره‌های اعتبارسنجی، به نوبه خود، شانس یکسانی را دارند که فردی با ریگ معمولی یک بلوک را استخراج می‌کند و یا شرکتی با منابع وسیع و گره‌های متعدد.  این مانند ماینینگ نخواهد بود که در آن قدرت محاسباتی بیشتر منجر به شانس بسیار بالاتری برای استخراج بلوک می شود.  هر گره اعتبارسنجی شانس یکسانی برای دریافت پاداش های بلوک یکسان خواهد داشت.  اگرچه یک شرکت می‌تواند صدها گره اعتبارسنجی داشته باشد، اما هر یک از این گره‌ها به اندازه یک گره کامپیوتری یک فرد معمولی شانس دریافت پاداش دارد.  این به این دلیل است که پاداش ها تصادفی هستند.  این شرکت شانس بیشتری برای پاداش خواهد داشت فقط به این دلیل که صد عدد از آنها را دارد، نه به این دلیل که دکل آنها قدرتمندتر است.

 تهدید حمله 51 درصدی، یا حمله ای که شبکه را کنترل می کند، محتمل تر به نظر می رسد، با این حال، انگیزه زیادی برای انجام این کار وجود ندارد زیرا باعث کاهش ارزش شبکه می شود.  تصور کنید که از چند صد میلیارد دلار برای به دست آوردن اکثریت سهام و کنترل کل اتریوم استفاده می کنید.  اگر شبکه را کنترل می‌کردید و باعث می‌شد میلیون‌ها کاربر در سراسر جهان کمتر به آن اعتماد کنند، احتمالاً صدها و صدها میلیون و شاید حتی یک میلیارد ضرر می‌کردید.

 دست اول، به نظر می رسد که اثبات سهام یک پیشرفت کلی برای اثبات کار است.  با این حال، این یک قطعیت نیست، زیرا پروتکل هنوز در مراحل ابتدایی خود است. زمان نشان خواهد داد که آیا واقعاً اثبات سهام ،اثبات کار را برای همیشه غصب خواهد کرد.

زنجیره بیکن (The Beacon Chain)

زنجیره بیکن نحوه هماهنگی شبکه آینده ی اتریوم است و همان چیزی است که مکانیسم اثبات سهام را به شبکه معرفی می کند.

زنجیره های خرد را راه اندازی می کند که سرعت تراکنش ها را بهبود می بخشد و شبکه را بزرگتر می کند. زنجیره بیکن پایه ی یک اتریوم ایمن، پایدار و مقیاس‌پذیرتر است. این اتریوم قدیمی، شبکه اصلی، را در سیستم اثبات سهام مدیریت می‌کند.

زنجیره بیکن “فاز 0” است، بنابراین در واقع بلوک سازنده ی اتریوم 2.0 است.

ادغام

اینجاست که شبکه اصلی اتریوم با مکانیسم اثبات سهام با استفاده از زنجیره Beacon ترکیب می‌شود تا یک اتریوم احتمالاً بهتر ایجاد کند.  در حال حاضر، مکانیسم اثبات کار همچنان شبکه اتریوم را ایمن می کند و به موازات مکانیسم اثبات سهام اجرا می شود.  ادغام، که به نظر می رسد شروع یک فیلم حماسی است، زمانی است که اینها کاملاً در هم تنیده می شوند.  استخراج به عنوان راهی برای ایمن سازی شبکه متوقف خواهد شد.  و طبق گفته اتریوم، این منجر به “زنجیره های خرد بی پایان” و “مقیاس پذیری بی پایان” برای اتریوم خواهد شد.

زنجیر شارد یا خرد شده (Shard Chains)

در میان 64 زنجیره، زنجیره‌های خرد شده بار شبکه را گسترش می‌دهند و «مقیاس‌پذیری بی‌پایان» را پس از ادغام ایجاد می‌کنند و نیاز گره‌ها را پایین نگه می‌دارند.  شاردینگ، در اصطلاح علم کامپیوتر، راهی برای «تقسیم افقی پایگاه داده» است. در اتریوم، این باعث می‌شود که بار برای یک شبکه قابل کنترل‌تر باشد، میزان تراکنش‌ها در ثانیه افزایش می‌یابد و ازدحام شبکه در این زنجیره‌های تازه، «یا خرده‌ها» کاهش می‌یابد.  تراکنش‌های پیش‌بینی‌شده در هر ثانیه tps 100000 خواهد بود، در حالی که اکنون 10-15 تراکنش در ثانیه است.

این به عنوان Shard Chain نسخه 1 شناخته می شود: در دسترس بودن داده ها.

Shard Chain نسخه 2: اجرای کد ویژگی های بسیار بیشتری مانند اجرای قرارداد هوشمند و مدیریت حساب را به شاردها می دهد.

جمع بندی

اتریوم بزرگترین پلتفرم برای ایجاد اپلیکیشن های غیرمتمرکز است.  پس از اجرای آن، برنامه های سیستم مالی غیر متمرکز DeFi مانند آوه(Aave) و کامپاند(Compound) به راحتی قابل اجرا خواهند بود.  اگر ابزارهای مالی غیرمتمرکز برای انجام یک تراکنش به 100 دلار نیاز داشته باشند، بسیاری به پروتکل های غیرمتمرکز به عنوان جایگزینی برای تامین مالی اصلی باور نخواهند کرد.  همچنین، اگر برای فروش یک قطعه ملک دیجیتال یا اثر هنری به این مقدار نیاز باشد، در مورد استفاده گسترده از همه آن تعجب می‌کنیم. اتریوم سرنیتی برای درمان این مشکلات تلاش خواهد کرد.

 با تمام بودجه و اطلاعاتی که برای توسعه مستمر آن و همچنین ارتش از طرفداران و توسعه دهندگان آن در نظر گرفته شده است، اتریوم به احتمال زیاد برای سال ها، یا حداقل دهه های آینده در حوزه بلاک چین مرتبط باقی خواهد ماند. اتریوم سرنیتی یا اتریوم 2.0 آزمایشی برای بررسی این است که آیا اتریوم به تسلط بر استفاده خود بر سایر پروتکل‌ها ادامه می‌دهد یا خیر.