عرضه اولیه سکه (ICO) چیست؟

آی‌سی‌او (ICO) یا عرضه اولیه توکن به عنوان یکی از پرطرفدارترین روش‌های جذب سرمایه در صنعت بلاک‌چین شناخته می‌شود. ما قصد داریم تا در این…

اگر به دنبال پاسخی برای پرسش‌های «ICO چیست» و «راهنمای ICO» هستید، به بخش مناسبی رسیده‌اید. این متن به شما کمک می‌کند تا مفهوم عرضه اولیه توکن، شیوه عملکرد، خطرات و مزایای آن را بفهمید.

عرضه اولیه سکه یا ICO چیست؟

عرضه اولیه سکه یا Initial Coin Offering که کوتاه‌ شده واژه ICO می‌باشد، روشی جدید برای افزایش سرمایه در انواع پروژه‌های مرتبط با بلاک‌چین برای فروش ارزهای رمزپایه است. پروژه‌های جدید از این روش استفاده می‌کنند تا در ازای دریافت بیت کوین (BTC)، اتریوم (ETH)، دیگر ارزهای رمزنگاری شده و حتی پول نقد، رمزارزهای تازه استخراج شده و نوپا را بفروشند. این روش به گونه‌ای شبیه به عرضه اولیه سهام (IPO) است اما تفاوتی در این میان وجود دارد و آن هم اینست که بیشتر ICO ها غیر متمرکز بوده و در نتیجه هیچ‌ قانونی پشتیبان سرمایه گذاران نخواهد بود.

بنابراین چرا افراد ICO را خریداری یا راه‌اندازی می‌کنند؟ چندین روش وجود دارد که نشان می‌دهد عرضه اولیه سکه می‌تواند برای سهامداران آن‌ها سودمند باشد.

مزایای ICO

سرمایه‌گذاران می‌توانند از مزایای زیر بهره ببرند:

• فرصتی برای بدست آوردن ارزهای رمزپایه جدید با هزینه کم اما سودآوری بالا (چیزی شبیه خریدن بیت‌کوین در سال 2011).
• توکن‌های ICO ممکن است دارای مزایای دیگری همانند توزیع مجدد درآمد و یا دسترسی خاص به محصولات و خدمات پروژه‌ها باشد.
• امکان پشتیبانی از پروژه‌ها و تیم‌هایی که به آن‌ها علاقه دارید.

در همین حال، صادرکنندگان توکن نیز موارد زیر را دریافت می‌کنند:

• دسترسی سریع به سرمایه اولیه با محدودیت‌های نظارتی کمتر.
• داشتن سرمایه‌ای ثابت بدون از دست رفتن حقوق سهامداران مگر اینکه خلاف این بازگو شده باشد.
• امکان ایجاد و آزمایش شیوه‌های نوآورانه تجاری و غیرمتمرکز.
• یک پایگاه وابسته به کاربر که خواهان آزمایش سرویس خود می‌باشد.

ریسک های ICO

نیازی به گفتن نیست که ICO ها هم دارای سهم نسبتاً زیادی از خطرات هستند. برای نمونه، ریسک‌هایی که خریداران توکن‌های تازه عرضه شده باید با آنها روبرو شوند:

• تیم نسبتا بی‌تجربه و بی ضمانتی که مشخص نیست در پشت این پروژه به وعده‌های خود عمل خواهند کرد یا خیر.
• نبودن پشتیبان برای نظارت و تضمین بازده.
• شفافیت بسیار کم در گسترش و پیشرفت پروژه.
• در خطر بودن پروژه برای وجود یک کلاهبرداری بسیار دقیق یا حتی استراتژی پامپ و دامپ (Pump and Dump).

در حال حاضر، آغاز کنندگان ICO ها باید چنین ریسک‌هایی را بپذیرند:

• قوانین نامشخص که ممکن است منجر به جریمه یا محکوم شدن آن‌ها شود.
• یک سرمایه‌گذاری ناپایدار که ناشی از بی ثباتی ارزهای رمزپایه است.
• اطلاعاتی در مورد صاحبان توکن‌ها وجود ندارد.

در پایان این آموزش، می‌توانید لیستی از مواردی را پیدا کنید که ثابت می‌کند یک پروژه ICO کلاهبرداری هست یا خیر. اکنون بیایید نگاهی گذرا به چگونگی ایجاد ICO ها بیندازیم.

تاریخچه‌ای مختصر از ICO ها

تاریخچه ICO ها به سال 2013 برمی‌گردد که اولین نسخه آن بوسیله مسترکوین (Mastercoin) و برای ایجاد لایه‌ای به منظور اجرای قراردادهای هوشمند و توکنیزه کردن تراکنش‌های بیت‌کوین ایجاد شد. تقریباً 5 میلیون دلار در این سرمایه‌گذاری جمع‌آوری شد و پس از آن اتریوم (ETH) توکن اولیه خود را ارائه داد که البته توانست در آن زمان حدود 18 میلیون دلار جمع کند.

از سال 2014، بازار توکن‌های عرضه شده به طور پیوسته در حال رشد بود اما تا سال 2017-2018 شاهد هیچ رویداد چشمگیری نبوده است. برای نمونه، 875 آی‌سی‌او فقط در سال 2017، تقریبا 30 برابر بیشتر از سال 2016 بود. این سرمایه در مقایسه با 96 میلیون دلار در سال 2016، به بیش از 6.2 میلیارد دلار رسید. با این وجود، رکورد عرضه اولیه توکن برای سال 2018 با بیش از 1200 ICO بود که منجر به افزایش 7.85 میلیارد دلاری سرمایه در بازار شد.

بزرگ‌ترین سرمایه آی‌سی‌او تا به امروز برای رمزارز ایاس EOS بوده است، یک شبکه غیرمتمرکز که در گذر چندین دوره در سال‌های 2017 و 2018 بیش از 4 میلیارد دلار سرمایه جمع‌آوری کرده است. از زمان انفجار این توکن در سال های 2017 و 2018، علاقه‌ها به ICO کمرنگ شد.

نحوه کار ICO ها چگونه است؟

یک پروژه یا یک شرکت با انتشار یک به اصطلاح مقاله سفید (whitepaper) اهداف خود را برای راه‌اندازی یک ICO مشخص کرده و میزان سرمایه اولیه‌ جهت اجرای آن و دیگر اطلاعات لازم را برای کمک به سرمایه‌گذارانی که قصد شرکت در آن را دارند، توضیح می‌دهد.

در ازای گذاشتن سرمایه، سرمایه‌گذار از ارز رمزپایه درون پروژه دریافت می‌کند که معمولا از آن به عنوان یک توکن نام برده می‌شود. بسته به نوع پروژه‌ی موجود، توکن‌ها ممکن است در ازای دریافت سایر رمزارزها یا پول‌های نقد همانند دلار آمریکا، یورو و غیره به دست بیایند.

بیشتر توکن‌های ICO در بستر برنامه‌های غیرمتمرکز یا Dapps صادر می‌شوند. از ماه فوریه سال 2019، این برنامه پرطرفدارترین بستر منتشرکننده‌ی توکن اتریوم می‌باشد.

آی‌سی‌او ها به شرکت‌های نوپا اجازه می‌دهند تا سرمایه‌ اولیه را بسیار آسان‌تر از فروش سهام، اوراق بهادار یا گرفتن وام جمع‌آوری کنند. بازار هنوز هم تا حد زیادی کنترل نشده باقی مانده و آ‌ن‌ها نیازی به برخورد با سرمایه‌داران و بانک‌ها ندارند. با این وجود، پیش بینی می‌شود با افزایش سرمایه موجود در بازار و ایجاد قوانین جدید، افزایش سرمایه از طریق ICO ها پیچیده‌تر شود.

آیا ICO ها قانونی هستند؟

جواب این سؤال شاید است. هنوز بستر نظارتی روشنی در مورد ICO ها وجود ندارد و این فضا کاملاً خاکستری است اما احتمالاً در آینده کنترل می‌شود؛ بنابراین، بیشتر توکن‌های عرضه شده ملزم به رعایت قوانین KYC / AML هستند. در حال حاضر، فشار برای ایجاد محدودیت بسیار دشوار است، زیرا بیشتر مسئولان از اینکار در فناوری تازه‌کاری که در حال تغییر جهان است دریغ می‌کنند.

اما کمیسیون بورس و اوراق بهادار آمریکا (SEC) با ICO متفاوت رفتار می‌کند. اگر توکنی که فروخته می‌شود صرفاً یک توکن سودمند باشد، به عنوان توکنی که دارای امنیت مالی است طبقه‌بندی نمی‌شود. با این حال، اگر یک توکن دارای خصوصیات با هدفی باشد که تنها برای ارزش‌گذاری و سودآوری سرمایه‌گذاران خود ساخته شده و البته با مراحل قانونی مطابقت داشته باشد، می‌توان به عنوان یک توکن با امنیت از آن نام برد.

در پایان، تا زمانی که یک چارچوب نظارتی ایجاد نشود بیشتر مردم همچنان از ICO به عنوان ابزاری برای جمع آوری و جذب سرمایه استفاده می‌کنند.

نحوه تشخیص ICO های کلاهبرداری

آی‌سی‌او های کلاهبرداری موجود، بسیار پرطرفدارند بنابراین امکان شناسایی آن‌ها می‌تواند سبب صرفه‌جویی در هزینه‌های بالایی شود.
بر اساس گفته ارنست (Ernst) و یانگ (Young)، تقریبا ده درصد از سرمایه جمع‌آوری شده با عنوان ICO ها، در کیف‌پول کلاهبرداران به خط پایان خود می‌رسند.

به هر سو، راه‌هایی نیز برای شناسایی آی‌سی‌او های کلاهبرداری وجود دارد. به دنبال این نشانه‌های عمومی در آن باشید:

• تیم ناشناس. بسیاری از کلاهبرداری‌ها برای تیم خود تبلیغ نمی‌کنند، بنابراین هیچ کسی نمی‌تواند تأیید کند که چه افرادی به پروژه مرتبطند. این یک پرچم قرمز بزرگ است.
• یک پیشنهاد خیلی خوب و عالی به نظر می‌رسد. اگر این پروژه به شما بازده‌های خنده‌دار یا محصولات غیرممکن را پیشنهاد می دهد‌، این یک پرچم قرمز بزرگ است.
• نقشه راه ندارد. یک استارت‌اپ جدی همیشه از پیش برنامه‌ریزی می‌کند و در مورد مراحل بعدی، شفاف و روشن است. اگر آینده پروژه برایتان تاریک باشد، احتمالاً کلاهبرداری می‌باشد.
• گفتگویی در Bitcointalk.org. یک راه قانونی برای راه‌اندازی ICO، اعلام آن در سایت BitcoinTalk.org است. این، بزرگترین سایت برای بیت‌کوین و رمزارزهای دیگر است و پروژه‌های قانونی با کمال میل در بحث‌‌های آن شرکت کرده و به همه پرسش‌ها پاسخ می‌دهند.
• سورس کد پروژه. پروژه‌های معتبر کد خود را بر روی گیت‌هاب (Github) گذاشته و پس از آن همه می‌توانند آن را مورد بررسی قرار دهند. در نتیجه، نبودن کد برابر است با عدم وجود پروژه.
• آیا توکن یا بلاک‌چین لازم است؟ بسیاری از پروژه‌ها می‌توانند بدون یک دفتر کل توزیع شده، عملکرد خوبی داشته باشند. بسیاری از پروژه‌ها تلاش می‌کنند فقط برای جمع‌آوری سرمایه اضافه از ICO استفاده کنند. بنابراین از خود بپرسید که آیا واقعاً به توکن مخصوص خودش احتیاج دارد؟
• فعالیت‌ در روابط عمومی و رسانه‌ها. پروژه‌های قابل اعتماد، متخصصان بازاریابی واجد شرایط را استخدام می‌کنند تا در نهایت موفق به ایجاد یک جامعه فعال و درگیر شوند. همچنین‌، اگر یک پروژه در نشریات با کیفیت به عنوان یک مورد مثبت یاد شود، قطعا توکن خوبی است.

به یاد داشته باشید که همه ICO ها کلاهبرداری نیستند بلکه یک روش قانونی برای جمع آوری سرمایه در پروژه‌های معتبر و جالب ارائه می‌دهند.

پیشین – آیا می توانم ارز رمزنگاری‌شده خودم را ایجاد کنم؟
پسین – چرا در ICO سرمایه‌گذاری کنیم؟

آیا پیشنهادی در مورد این مطلب دارید؟ به ما اطلاع دهید.