DAO یا سازمان غیر متمرکز خودمختار چیست ؟

 

یک  DAO که مخفف عبارت «سازمان مستقل غیر متمرکز» است، اصطلاحی است که اغلب در فضای ارز های دیجیتال استفاده میشود، اما همیشه به طور گسترده قابل درک نیست. به طور خلاصه، DAO مجموعه ای از قوانین سازمانی است که به طور خودکار راه اندازی می شود و نیاز به واسطه ها را از بین می برد. در این راهنما، توضیح مفصل تری در مورد اینکه آنها چیستند، چگونه ایجاد می شوند و هر چیز دیگری که باید در مورد DAO بدانید، ارائه خواهیم داد.
 

DAO چیست؟

سازمان غیر متمرکز خودمختار، همانطور که از نامش پیداست، سازمانی غیرمتمرکز است که دولت مرکزی ندارد و خودمختار است. به جای اینکه توسط یک تیم کوچک از مدیران اداره شود، قوانین DAO به صورت کد تنظیم شده و توسط شبکه کامپیوترهایی که این نرم افزار را اجرا می کنند، اجرا می شوند. این بدان معناست که قوانین برای همه، صرف نظر از اینکه چه کسی هستند، یکسان است و تغییر ناپذیر است—بنابراین، هیچ حفره‌ای برای خارج شدن از تعهدات یا محدودیت‌های شما وجود ندارد. از آنجایی که این برنامه قانونی است، نیازی به واسطه‌هایی نیست که از رعایت قوانین اطمینان حاصل کنند.

غیر متمرکز سازی یک DAO معمولاً به این معنی است که به جای سلسله مراتب، دموکراتیک شده است. به عنوان مثال، هر تغییری که باید اجرا شود، به جای یک گروه از تصمیم گیرندگان، توسط همه شرکت کنندگان رای داده می شود. تمامی آرا به‌جای تکیه بر مداخله انسان، به‌طور خودکار توسط نرم‌افزار جمع‌آوری و انجام می‌شود. این امر احتمال سوء مدیریت یا دستکاری در شمارش آرا را از بین می برد که منجر به شفافیت و دیده شدن کامل می شود.

به لطف رفع نیاز به اعتماد به سایر شرکت کنندگان در ،DAO این بدان معنی است که می تواند از افراد زیادی تشکیل شود که یکدیگر را نمی شناسند و در غیر این صورت نمی توانند اهداف مشترک خود را هماهنگ کنند. به عبارت دیگر، آنها می توانند از هر محدودیت فیزیکی فراتر بروند و مطمئن باشند که همه طرف ها در جهت خیر خود پروژه تلاش می کنند.
 

چگونه یک DAO یا سازمان غیر متمرکز خودمختار بسازیم؟

بسیاری از پروژه‌ها در فضای رمزنگاری دارای یک DAO هستند، زیرا این یکی از بهترین راه‌ها برای حفظ مدیریت پروژه منصفانه، شفاف و قابل دسترس برای همه کسانی است که می‌خواهند شرکت کنند. با این حال، مانند هر سازمانی، یک DAO هنوز نیاز به راه‌اندازی و تامین مالی دارد تا به مخاطبان وسیع‌تری برسد. در اینجا سه ​​مرحله کلیدی در ایجاد DAO وجود دارد:

1. اولین قدم همیشه این است که بفهمید قرارداد هوشمند زیربنای DAO چه کاری باید انجام دهد – و سپس ایجاد آن. این مجموعه قوانین اغلب بسیار گسترده هستند و موارد بی شماری را پوشش می دهند. فراموش کردن تنظیم چیزی در مرحله اول توسعه به این معنی است که بعداً می توان آن را از طریق رای دادن به تنهایی تغییر داد، که می تواند یک فرآیند طولانی و پر زحمت باشد، به خصوص اگر قانون فراموش شده برای سلامت خود شبکه مهم باشد. این کد نیز نیاز به تست و تست مجدد دارد تا چیزی از بین نرود.
2. مرحله بعدی تأمین بودجه برای راه‌اندازی DAO و همچنین برای عملکرد مداوم آن است. این اغلب از طریق فروش توکن به دست می‌آید، که بخش حاکمیتی فرآیند را نیز مدیریت می‌کند – در بیشتر مواقع، مقدار توکن‌هایی که در اختیار دارید با قدرت رای شما در سازمان مرتبط است. این بی شباهت به نوع رابطه سهامداران نیست، به همین دلیل است که DAO ها به خوبی به دنیای مالی غیرمتمرکز (DeFi) ترجمه می شوند.
3. در نهایت، خود DAO باید راه اندازی شود. پس از استقرار آن در بلاک چین، هیچ تغییری وجود ندارد که تیم موسس بتواند بدون مشارکت سایر شرکت‌کنندگان یا دارندگان توکن ایجاد کند. این زمانی است که همه قوانین، از جمله حاکمیت DAO، اجرایی می شوند. به عبارت دیگر، DAO واقعاً ایجاد می شود

پس از این، DAO طبق پیش بینی اجرا می شود و هر تغییری توسط کل شبکه رای می گیرد.
 

“DAO” چه بود؟

وقتی در مورد سازمان‌های مستقل غیرمتمرکز صحبت می‌شود، ذهن بسیاری هنوز به سمت «DAO» می‌رود که نقطه عطفی در تاریخ اتریوم (ETH) بود. DAO نام یک سازمان مستقل غیرمتمرکز بود که در سال 2016 با ایده تبدیل شدن به شکل غیرمتمرکز یک صندوق خطرپذیر راه اندازی شد. مردم می توانند توکن های The DAO را داشته باشند و از آنها سود سهام کسب کنند یا اگر بخواهند فقط از افزایش قیمت سود ببرند. DAO یکی از بزرگترین تلاش‌های سرمایه‌گذاری جمعی در زمان خود بود که حدود 150 میلیون دلار ETH جمع‌آوری کرد.

درست قبل از حمله ای که پایان DAO را نشان می دهد، حدود 14 درصد از کل ETH در گردش در این پروژه سرمایه گذاری شد. سپس، یک هکر اشکالی را در کد پیدا کرد و از آن سوء استفاده کرد که به آن‌ها اجازه می‌داد تا 60 میلیون دلار را دورتر خارج کنند. مقدار قابل توجهی از ETH که قبلاً به DAO گره خورده بود باعث ایجاد شکاف در جامعه اتریوم در مورد آنچه باید انجام شود شد. کسانی که معتقد بودند باید فورکی وجود داشته باشد که آدرس مهاجم را در لیست سیاه قرار دهد و از انتقال وجوه و بازگرداندن بلاک چین به زمان قبل از هک جلوگیری کند، توسط بنیانگذار اتریوم ویتالیک بوترین رهبری می‌شد و آن نسخه بلاک چین هنوز رسمی است. یکی برای اتریوم از سوی دیگر، افرادی که با این تصمیم مخالف بودند، بلاک چین اصلی اتریوم را جدا کردند و چیزی را ایجاد کردند که اکنون به عنوان کلاسیک اتریوم (ETC) شناخته می شود.
 

معایب احتمالی DAO ها

در حالی که هدف DAO ها بهبود ساختارهای سلسله مراتبی موجود است، اما خود آنها کاملاً کامل نیستند. یکی از موضوعاتی که اغلب به آن اشاره می شود این است که بسیاری از موسسات مالی سنتی معتقدند که نباید به توده ها در تصمیم گیری های مالی عمده اعتماد کرد.

علاوه بر این، DAO ها عمدتاً تنظیم نشده بوده و تمایل دارند در بسیاری از حوزه های قضایی پخش شوند، که حل مسائل حقوقی بالقوه را در بهترین حالت بسیار پیچیده یا حتی کاملاً غیرممکن می کند.

در نهایت، همانطور که مثال DAO ثابت کرد، هنگامی که یک DAO راه‌اندازی و اجرا می‌شود (به عبارت دیگر در بلاک چین مستقر می‌شود)، تغییر حتی باگ‌های تهدیدکننده حیات در کد می‌تواند فرآیندی کند و پرهزینه باشد که به عوامل مخرب وقت فراوانی برای عمل می‌دهد. زمان عمل حتی پیش پا افتاده ترین اشکالی که در غیر این صورت در عرض چند ساعت حل می شود، باید همان فرآیند رای گیری را طی کند.