5 مورد برتر استفاده از توکن پیچیده

Alex Lielacher

اکتبر ۳۱, ۲۰۲۲ ۱۳:۰۵ ‎+۳:۳۰ گرینویچ | 0 min read

توکن‌های پیچیده امکان قرار دادن دارایی‌های دیجیتال مانند بیت‌کوین (BTC) روی اتریوم (ETH) را فراهم کرده‌اند تا بتوانند با برنامه‌های مالی غیرمتمرکز (DeFi) تعامل داشته باشند. این منجر به جریان‌های قابل توجهی از ارزش توکن‌شده در اتریوم و سایر شبکه‌های رمزنگاری شده است که به چندین مورد استفاده از سکه کمک می‌کند.

 برای کشف پنج مورد برتر استفاده توکن پیچیده شده، ادامه مطلب را بخوانید.

رپد توکن (Wrapped Token) چیست؟

توکن‌های پیچیده یا رپد، توکن‌های رمزنگاری هستند که ارزش اساسی آن‌ها به یک دارایی رمزنگاری دیگر متصل می‌شود تا موارد استفاده زنجیره‌ای متقابل را فعال کند.

 توکن پیچیده نسخه‌ای از یک دارایی رمزنگاری شده اصلی است که بر روی یک بلاک چین میزبان که در آن صادر شده است عمل می‌کند. رمزارز اصلی با قفل کردن آن در یک صندوق دیجیتال رمزگذاری می شود و توکن پیچیده شده در یک شبکه بلاک چین متفاوت منتشر می شود.

 به عنوان مثال، رپد بیت کوین (WBTC) در نسبت 1:1 به بیت کوین ثابت شده است، اما در شبکه اتریوم عمل می کند.

بسته بندی توکن ها در اتریوم شامل تبدیل یک دارایی رمزنگاری موجود به یک توکن ERC-20 است. ERC-20 شناخته شده ترین استاندارد برای طراحی توکن است و تضمین می کند که قوانین قرارداد هوشمند با برنامه های DeFi سازگار هستند.

 توکن‌های دیجیتال را می‌توان برای مطابقت با استاندارد BEP-20 برای استفاده در زنجیره هوشمند بایننس (BSC) بسته بندی کرد.

 توکن‌های پیچیده برای بهبود قابلیت همکاری بین بلاک چین‌ها با اجازه دادن به دارایی‌های بومی برای کار بر روی شبکه‌های رمزنگاری مختلف طراحی شده‌اند. توکن‌های پیچیده‌ شده از سیستمی استفاده می‌کنند که مقدار مساوی رمزارز را به اندازه سکه‌های پیچیده شده نگه می‌دارد.

 فرآیند بسته بندی معمولاً به متولیان نیاز دارد تا توکن ها را ضرب کنند. بازرگانان درخواست هایی را به متولیان امر ارسال می کنند تا نسخه بسته بندی شده ارز دیجیتال را ایجاد کنند. متولیان سکه های بسته بندی شده را برابر با آنچه که در ذخیره نگهداری می شود، ضرب می کنند. متقابلا، متولی به درخواست تاجر برای آزاد کردن دارایی اصلی، توکن‌های بسته‌بندی شده را از بین می‌برد.

برای آشنایی بیشتر با رپد توکن اینجا کلیک کنید.

 اکنون که توکن‌های پیچیده و نحوه کار آنها را معرفی کردیم، بیایید نگاهی به برجسته‌ترین موارد استفاده از سکه‌های پیچیده بیندازیم.

وام دهی دیفای

وام دهی DeFi با سپرده گذاری یک دارایی دیجیتال در یک استخر وام رمزنگاری برای کسب سود کار می کند. قراردادهای هوشمند پرداخت وجوه را مدیریت می‌کنند و وثیقه وام گیرنده خطرات پیش‌فرض را کاهش می‌دهد و بازار وام‌های رمزنگاری پررونق را بدون واسطه‌های متمرکز امکان‌پذیر می‌سازد.

 توکن های بسته بندی شده وام گرفتن و وام دادن با بیت کوین توکن شده (به شکل WBTC) را آسان تر می کنند زیرا می توانند در پروتکل های وام دهی DeFi مانند آوه (AAVE)، و MakerDAO و کامپاند (COMP) کار کنند. کاربران می توانند WBTC خود را قرض دهند و سکه DAI، یو‌اس‌دی کوین (USDC) یا سایر دارایی های دیجیتال را در مقابل آن قرض کنند.

 علاوه بر این، معامله‌گران می‌توانند با استفاده از WBTC به‌عنوان وثیقه، DAI را بر روی پروتکل MakerDAO ضرب کنند و در نهایت DAI را با سود قرض دهند.

معاملات غیرمتمرکز

معامله گران باتجربه ارزهای دیجیتال معمولا ترجیح می دهند با مارجین معامله کنند. ایده اصلی پشت معاملات مارجین (margin trading)، قرض گرفتن پول برای افزایش سودآوری بالقوه یک معامله است.

 معامله‌گران DeFi می‌توانند از WBTC برای معاملات مارجین در مبادلات غیرمتمرکز مشتقات استفاده کنند.

تامین نقدینگی

توکن‌های پیچیده مانند WBTC یا renBTC با تزریق نقدینگی به اکوسیستم اتریوم از سوی دارندگان بیت‌کوین، نقدینگی را افزایش می‌دهند. در نتیجه، کل اکوسیستم تجارت غیرمتمرکز در شبکه اتریوم از این مورد استفاده توکن پیچیده سود می برد.

 علاوه بر این، دارندگان توکن های پیچیده می توانند بازدهی را برای سپرده گذاری دارایی های خود در استخرهای نقدینگی غیرمتمرکز کسب کنند.

کشاورزی بازده یا Yield farming

بازارساز خودکار (AMM) و پروتکل‌های وام دهی متعدد، دارندگان توکن‌های بسته‌بندی شده را قادر می‌سازد تا برای سپرده‌گذاری توکن‌های پیچیده شده در یک استخر نقدینگی، پاداش‌های کشاورزی بازدهی کسب کنند. علاوه بر جوایز استخر نقدینگی، سرمایه‌گذاران معمولاً با توکن‌های پروتکل نیز برای افزایش درآمد پاداش می‌گیرند.

 به عنوان مثال، Compound به شما امکان می دهد با وام دادن WBTC در یک استخر نقدینگی، سود WBTC خود را کسب کنید. شما توکن COMP را به عنوان پاداش برای ارائه نقدینگی دریافت خواهید کرد.

وثیقه وام کریپتو

پروتکل‌های DeFi که وام‌های رمزنگاری را ارائه می‌کنند، معمولاً از وام‌گیرندگان می‌خواهند که برای تضمین وام‌های خود وثیقه ارائه دهند. به عبارت دیگر، مقدار معینی از کریپتو برای مدتی تا زمان بازپرداخت وام در ذخیره نگه داشته می شود.

در اصل، وثیقه بیشتر به شکل ETH ارائه می شد. با این حال، تکیه صرفاً به اتریوم به عنوان وثیقه، کاربران اتریوم را در معرض خطر بالای نوسان قیمت قرار داد. در عوض، توکن های پیچیده مانند WBTC را می توان به عنوان وثیقه استفاده کرد. این خطر برای ثبات کلی شبکه اتریوم را کاهش می دهد.

 به عنوان مثال، پروتکل هایی مانند Compound ،MakerDAO و AAVE به شما امکان می دهند از توکن های پیچیده مانند WBTC به عنوان وثیقه استفاده کنید.

 تا زمانی که قابلیت متقابل زنجیره ای استاندارد شود، توکن های پیچیده به رشد خود ادامه می دهند و موارد استفاده موجود خود را گسترش می دهند.

____

بیشتر بخوانید:

– لونا با وجود مخالفت دو کوان با ایده، 273 میلیون توکن را سوزاند

– چرا بیل گیتس در ارزهای دیجیتال سرمایه گذاری نمی کند

– حتی پسر کریستین لاگارد هم به هشدارهای او در مورد کریپتو گوش نمی دهد

– در حال حاضر بازار کریپتو خرسی است: اکنون چگونه سرمایه گذاری کنیم؟

– رئیس کمیسیون معاملات آتی کالاهای ایالات متحده تایید کرد که بیت کوین و اتر کالا هستند

– مدیر عامل بایننس درس‌های آموخته شده از سقوط ترا را به اشتراک می‌گذارد و می‌گوید از انعطاف‌پذیری صنعت کریپتو راضی است